1. خودتان را آموزش دهید: درباره روان رنجورخویی، علل، علائم و محرک های رایج آن بیاموزید. درک شرایط به شما کمک می کند که همدلی کنید و به درستی پاسخ دهید.

2. ارتباط بازرا ترویج دهید: شریک عصبی یا هم اتاقی خود را تشویق کنید تا احساسات و نگرانی های خود را آشکارا بیان کند. فضای امنی برای آنها ایجاد کنید تا نگرانی های خود را بدون قضاوت به اشتراک بگذارند.

3. احساسات آنها را تأیید کنید: احساسات آنها را تأیید کنید، حتی اگر برای شما غیرمنطقی به نظر برسد. بگذارید بدانند که احساساتشان معتبر و مهم است.

4. از انتقاد بپرهیزید: هنگام پرداختن به رفتار یا نگرانی آنها مراقب کلمات و لحن خود باشید. از انتقاد یا تحقیر آنها بپرهیزید، زیرا این امر می‌تواند اضطراب آنها را تشدید کند.

5. تعیین مرزهای واضح: مرزهای واضحی را تعیین کنید که هم به نیازهای شما و هم به آنها احترام بگذارد. در مورد فضای شخصی، سطوح سر و صدا و مسئولیت های مشترک به طور آشکار ارتباط برقرار کنید.

6. گوش دادن فعالرا تمرین کنید: هنگام صحبت کردن به آنها توجه کنید و به آنچه می‌گویند علاقه واقعی نشان دهید. برای اطمینان از درک، به نگرانی های آنها فکر کنید.

7. پیشنهاد اطمینان: هنگامی که احساس اضطراب یا استرس می کنند، اطمینان خاطر به آنها بدهید. حمایت و تمایل خود را برای کمک به آنها در شرایط سخت به آنها یادآوری کنید.

8. تشویق به درمان: برای رفع تمایلات روان رنجورشان به آنها مشاوره یا درمان حرفه ای پیشنهاد دهید. یک درمانگر می‌تواند راهنمایی و تکنیک هایی برای مدیریت اضطراب ارائه دهد.

9. صبور باشید: زندگی با یک فرد عصبی نیاز به صبر دارد. بدانید که اضطراب آنها ممکن است باعث شود بیش از حد فکر کنند یا نگران باشند، بنابراین در لحظات چالش برانگیز صبور باشید.

10. منابع سالم پیدا کنید: آنها را تشویق کنید تا در فعالیت هایی شرکت کنند که باعث آرامش و کاهش استرس می شوند، مانند ورزش، مدیتیشن یا سرگرمی هایی که از آن لذت می برند.

11. اجتناب از فعال کردن: در حالی که مهم است که حمایت کنید، از فعال کردن رفتارهای عصبی آنها اجتناب کنید. هر زمان که ممکن است استقلال و اتکا به خود را تشویق کنید.

12. پیشنهاد حواس‌پرتی‌ها: زمانی که احساس می‌کنند تحت فشار قرار می‌گیرند، حواس‌پرتی‌هایی ارائه کنید که می‌تواند به تغییر جهت تمرکز آنها کمک کند. شرکت در فعالیت های لذت بخش با هم می‌تواند به کاهش اضطراب کمک کند.

13. به دنبال حمایت متقابل باشید: در مورد راه هایی بحث کنید که هر دوی شما می‌توانید از نظر عاطفی از یکدیگر حمایت کنید. ایجاد یک سیستم پشتیبانی قوی در محل زندگی شما می‌تواند برای هر دو طرف مفید باشد.

14. مراقبت از خودرا حفظ کنید: از نظر جسمی و روحی از خود مراقبت کنید. زندگی با یک فرد عصبی می‌تواند خسته کننده باشد، بنابراین برای اطمینان از رفاه خود، مراقبت از خود را در اولویت قرار دهید.

15. زوج درمانی/هم اتاقیدرمانی را در نظر بگیرید: اگر رفتار روان رنجور به طور قابل توجهی بر روابط یا وضعیت زندگی شما تأثیر می گذارد، شرکت در درمان را با هم در نظر بگیرید. یک متخصص می‌تواند شما را در یافتن راهبردهای مقابله ای موثر راهنمایی کند.

هدف از این نکات راهنمایی کلی برای زندگی با یک فرد عصبی است. با این حال، مهم است که به یاد داشته باشید که هر فردی منحصر به فرد است و آنچه برای یکی کار می کند ممکن است برای دیگری جواب ندهد. انعطاف پذیری و ارتباط باز کلید تطبیق این نکات با شرایط خاص شماست.